mgiełka
Wednesday, August 6th, 2008
chodzisz mi po głowie w buddyjskich szatach
kusisz drżącym płomieniem świecy
a słodkim zapachem kadzidła otulasz do snu
Archive for 2008
826
Wednesday, August 6th, 2008[2008-08-05 – Chiang Mai, Thailand]
Zabili mnie klimą i jestem przeziębiony. Rozbity.
nie ma tak, że postanawiasz stracić rozum, możesz tylko przyznać, że to już się stało
Sunday, August 3rd, 2008[Bangkok, 2008-08-02]
Znowu trafiłem w sam środek protestów. Sprawdziłem dokładniej kto i po co protestuje i okazuje się, że to People’s Alliance for Democracy (PAD) sprzeciwia się rządowi, planowanym zmianom w konstytucji i rządają odzyskania świątyni Preah Vihear, która w 1962 została przez Trybunał Międzynarodowy przyznana Kambodży. Tym razem demonstracja ochraniana była przez strażników PAD, wolontariacką, samozwańczą straż ubraną w czarne ciuchy, skóry, kapelusze, ciemne okulary słoneczne i chusty na twarzach, wyposażoną just in case w metalowe pałki i kije golfowe (wyglądają jak skuterowy gang). Jak mówi stare chińskie przysłowie “jeśli chcesz czuć się bezpiecznie na dzielni, to zaprzyjaźnij się ze złymi chłopcami”, więc trochę się z nimi zaprzyjaźniłem. Znowu dostałem gadżety, papierową flagę Tajlandii i znaczek “kocham Tajlandię, kocham króla”. Takie rzeczy się dzieją w tym kraju, gdzie raz na kilka lat wojsko robi pucz, rozpędza parlament (ostatni raz w 2006), a król jest nietykalny, bo wszyscy go kochają.
jak wojownik nie jak wątły liść przez życie musisz przejść
Saturday, August 2nd, 2008Khao San Road – dla wielu mekka podróżników. Spotkasz tu więcej białych niż Azjatów. Co więcej, spotkasz tu więcej białych niż w Londynie, czy Paryżu. Bo biały człowiek znajdzie tu wszystko czego potrzebuje – alkohol sprzedawany w wiaderkach ze słomką, pirackie płyty, t-shirty, głośną muzykę, street food, mc donaldsa, burger kinga, zaplataczy dreadów, wyrabiaczy fałszywych dokumentów. Właściwie, to można przyjechać na wypoczynek i ograniczyć się tylko do tej jednej ulicy. No dobra, jeśli ktoś jest miłośnikiem klubów go-go lub bum-bum, tu musi się przejechać tuk-tukiem.
Błąkając się trochę bez celu jak to mam w zwyczaju trafiłem na demonstrację. Tłumy ubrane na żółto demonstrowały siedząc uwielbienie dla króla. Bo król to tutaj świętość, należy go szanować. Jest na każdym banknocie, jest na plakatach, billboardach (o dziwo bardzo powszechny jest plakat, gdzie król robi zdjęcie aparatem marki Canon – czyżby ktoś posmarował za to?). W każdym razie “zwiedziłem” tę demonstrację robiąc zdjęcia ludziom z kołatkami w kształcie klaszczących dłoni. Uważnie wymiajałem siedzących ludzi zdejmując sandały, gdy potrzeba i nie przechodząc nad nikim, tak jak należy w tym kraju. I już zaraz zostałem obdarowany chustą z napisem po Tajsku “kochamy króla, kochamy Tajlandię” i od tego momentu ludzie widząc mnie wiwatowali i klaskały kołatkami. Crazy world.
don’t wait for me, i’ll wait for you
Thursday, July 31st, 2008Trochę się zasiedziałem w Bangkoku, a wygląda na to, że jeszcze trochę tu pobędę. Nie bez przygód złożyłem wniosek o wizę chińską. Ze względu na olipiadę trzeba mieć zabookowany round trip i hotele. Naganiacze obiecali wyrobić odpowiednie papiery, zaś pani w okienku sama zasugerowała wizytę w kafejce internetowej. No to w 4 minut odpowiednie papiery były wydrukowane. Lekcja – czasem wystarczy przynieść jakikolwiek papier, a w formularzu wpisać cokolwiek. Wiza ma być na poniedziałek. Mam nadzieję, że szwindel nie zostanie wykryty i że nie dostanę bana na Chiny.
No to tkwię w Bangkoku w hotelu w pokoju za 4 euraski. Zwiedzam atrakcje (one thing a day), dużo, dużo łażę z muzyką na uszach. Unikam tuk tuków, bo po pierwsze zawsze chcą cię przyciąć, a po drugie wolę zaglądać w zakamarki, robić fotki, oglądać, dziwić się, wąchać, a po trzecie za zaoszczędzoną kaskę mogę dać sobie wieczorem wymasować obolałe mięśnie.
Powoli wpadam w rytm, przestawiam się na lokalny czas, powoli mija bezsenność, a organizm wypracowuje optymalne pory posiłków.
A wieczorami kończę z laptopem w restauracji przed hotelem i przy zimnym piwku obrabiam fotki, piszę bzdurki, słucham muzyczki. Relaks, ale tak miało być. Nic na siłę, powoli, nigdzie się nie spieszymy. Nie istnieją terminy, ani nawet dni tygodnia. Jak nadejdzie czas, to się spakuję i pojadę. Jeszcze zdążę i na północ do słoni i na południe do plaż i zachodów słońca.
i will bring you stories
Tuesday, July 29th, 2008Bangkok to nocne szybkie jazdy tuk tukami, zblazowani biali backepackersi na Khao San Road, kierowcy taksówek chcący zabrać Cię na bum-bum i ping-pong, hotelowy pokój, gdzie wiatrak mieli bez końca to samo gorące powietrze i pojebane koguty, które pieją przez całą noc. Przez trzy dni dostałem lekcję jak poruszać się po tym mieście, kupować street-food, korzystać z tajskich masaży i nie kupować drinków dziewczynkom w klubach go-go. Łagodna gangsterka – bo podróżuje się tu łatwo, na każdym rogu znajdziesz 7-eleven, a wszystkie ewentualne kultrowe zgrzyty neutralizują wszechobecne tutaj uśmiechy (kryjące zakłopotanie). Jednak wiem, że nie wytrzymam tu długo, potrzebuję zostawianych w tyle kilometrów, zmieniającego się za oknem krajobrazu, przesiadek na niewiadomych dworcach i wciąż nowych współpasażerów.
Po 3 dniach z Jackiem, rozpoczyna się moja samotna (przynajmniej przez miesiąc) podróż. Stay tuned – będą historie, dramaty, śmiech i łzy, tęsknota, uczucia, emocje, smaki, zapachy, kolory i niepokorne myśli.
Nico
Friday, July 25th, 2008
Nico – born in Kazakhstan, living in Germany for 5 years.
Favourite music: techno/electro.
Beliefs: good karma/bad karma.
His way of living: music festivals animal.
One of his dreams: to organize a music festival for 1.000.000 people.
One of my drivers during hitch-hiking from Poland to Frankfurt.
This post is a part of my miniproject “dreamers“.
słoneczny
Friday, July 25th, 2008
Frankfurt nad Niemnem
Friday, July 25th, 2008Dojechałem do Frankfurtu, ba nawet do Kelsterbach gdzie mam nocleg u Jacka. A wszystko w mniej niż 18h (z Gdyni). Z ciekawszych stopów – gościu który jeździ od festiwalu do festiwalu (techno i elektro) i tam zbiera puszki i butelki i z tego i tym żyje, no może jeszcze medytacją i karmą. I szalony czeski kierowca ciężarówki, który magnesem wyłączył tachometr i gnał ciężarówką z naczepą nawet 130 kmh, zmienił trasę i podwiózł mnie pod sam dom Jacka (przy okazji jeszcze się pomylił ze skrętem i ciężarówką podjechał pod terminal lotniska). Dobry początek podróży.
Tęskno wciąż, miłe smsy z nóg zwalają.
to nie tak miało być
Wednesday, July 23rd, 2008Zarys planu jest taki – jutro 6:41 do Szczecina i siup stopem przez Niemcy. 1,5 dnia powinno wystarczyć, żeby dotrzeć ze Szczecina do Frankfurtu. Duży element losowości. I pewnie sen pod chmurką (z wilkami). A w piątek wieczorem siup do Bangkoku (jeśli starczy dla nas miejsca w samolocie).
Jeszcze nigdy nie smuciłem się tak bardzo, że wyjeżdżam. Co ma być to będzie.
Aha, a w Słonecznym z Warszawy do Gdyni znowu jechałem z Panem Witkiem z Atlantydy. Tym razem nie rozmawialiśmy dużo. Na jakieś skrawkach papieru coś zawzięcie pisał. Potem przyznał się, że tak oto powstały pierwsze rozdziały książki o sobie. A ja sobie myślałem, kto jest większym wariatem – on czy ja.
ja będę miał na imię ptak na ciebie będą wołać sarna
Tuesday, July 22nd, 2008na pytanie o czym marzysz odpowiadam milczeniem
marzenia niewypowiedziane
zbyt szalone by mówić o nich głośno
zbyt naiwne by w nie uwierzyć
tak po prostu
nawet gdy się spełniają
być tu i teraz
the things i feel when you smile they take away my words
Monday, July 21st, 2008“pójdziemy przed siebie nie oglądając się za siebie”
no time to waste
Friday, July 18th, 2008Co noc wypełniamy ten dom muzyką, światłem, zapachem, szampanem i śmiechem. Codziennie na tarasie goście, rozmowy, żarty i dyskusje. Pozytywna energia rozlewa się na każdego kto wejdzie w krąg. No może poza Adasiem – pingwinem-praktykantem z Deloitta, który zaczyna dyskusje o niczym i prawi morały głosem niedopuszczającym sprzeciwu ani dyskusji. Ale wtedy inni milkną koncentrując się na zapachu ogrodu, grającej w domu muzyce, mrugającym w oddali neonie. Na szczęście jest jeszcze Wojtek – sąsiad, który w dyskusjach żegluje po tematach odległych wszystkim, ale dziwnych i ciekawych.
Był też koncert Manu Chao we Wrocławiu, od którego tak naprawdę fajniejsza była podróż na niego z Warszawy przez Poznań. Piwka, nowi ludzie i pociągowe klimaty.
A w ogóle to jest szalenie, intensywnie, cudownie, pięknie, wyjątkowo. Kumulacja szczęścia.
sing something good to me
Friday, July 18th, 2008Jest czas zabijania i jest czas zbierania health’ów.
po śladach twoich stóp kroczy moich szpiegów stu
Wednesday, July 9th, 2008Bardzo, bardzo prawdopodobne, że mam towarzysza podróży. Jednego z najlepszych jakich mogę sobie wyobrazić. Dołączy po miesiącu. A kto? – tajemnica.
a tymczasem
Tuesday, July 8th, 2008Zasiedziałem się w Warszawie. Leniwie mijają dni. A tymczasem w domu na Jesionowej rude miewam sny.
i’m going where i’m going you are where you are
Thursday, July 3rd, 2008Wstępny plan: Bangkok 24 lipca. Nie do końca to ja wybieram kierunek. Po prostu może polecę przy okazji z kolegą, który się tam wybiera płacąc grosze za bilety. 3 tygodnie, powinno wystarczyć, żeby pozałatwiać wszystkie sprawy. Np. kupić plecak, skonsultować się odnośnie antymalaryków, przygotować się do pitów. Ale w końcu pojawił się jakiś horyzont czasowy, do którego muszę wszystko pozałatwiać.
A teraz leniwie mijają mi dni w Warszawie. Na Jesionowej w pokoju Stefana, który wyjechał na wakacje. Taras, słońce, zakupy, spanie muzyka. Wakacje w końcu. :-) I jeszcze miła niespodzianka w kuchni rano, naleśnik (taki do jedzenia, nie mylić z osobnikiem z Gdyni), masło orzechowe i marmolada pozostawione tam dla mnie przez wspaniałą rudowłosą współlokatorkę w celach konsumpcyjno-śniadaniowych. Super dziewczę, otwarte na ludzi, wczoraj spontanicznie zorganizowaliśmy imprezę na tarasie na którą zaprosiliśmy sąsiadów. Miło.
Zrobiłem trochę fotek nowym aparatem. Na początku dziwnie leżał w dłoni. Obco. Brak przyzwyczajenia, zmiana opcji wymaga chwili zastanowienia “jak to się robi”. Ale powoli czuję to. A zdjęć jeszcze nie widziałem w komputrze, bo mój stary notebook by się udławił.
Widziałem się z Sylwią (“szefową z ACN”). Z Igorem, jej synkiem, byliśmy na spacerku. I should get one of those. ;-)
671
Thursday, July 3rd, 2008Czas z ucznia stać się mistrzem, z biernego obserwatora czynnym uczestnikiem. Uwierzyć, że te miejsca i te chwile stają się tam właśnie dla mnie. I być tam.
czy to ważne?
Thursday, July 3rd, 2008kupiłem KOMPAS.
czy to ważne?
Thursday, July 3rd, 2008dyliżans kursuje raz na dwa lata. dopuszczalne spóźnienie 3 miesiące.
a najlepsze jest to
Tuesday, July 1st, 2008że budząc się nie myślę co muszę dzisiaj zrobić
tylko co mogę
just don’t forget that it’s dumb luck that got you here
Friday, June 20th, 2008June 30th is my last day at work. I have decided to take some time off (as much as needed) to rest, travel, make some pics… Do whatever I feel like doing. I have no fixed plan, no arrangements, no plane tickets, no route. “If you don’t know where you’re going any road will take you there” – I will try to put these words into action. I hope to see again some of my old friends and make some new friends. I am planning to taste some new flavours and maybe get some suntan. I have no goal, like travel around the world or something. Whatever the future brings.
So… be ready, cause soon you might see me knocking at your door, willing to use your couch. :-)
See you around.
before we go for it you should know that i’m just troubles
Wednesday, June 18th, 2008
what i did on May 20th
Wednesday, June 18th, 2008
