mywayaround.com

kącik kulinarny – Sopita de Maní

Dziś w kąciku kulinarnym Sopita de Maní, czyli zupa z orzeszków. Generalnie taki rosołek z orzechową miazgą. Mmmmmm, pycha.

O tym i o innych przysmakach opowiem już za chwilę w Klubie Podróżnika w Gdyńskim Akwarium.

posted in bullshit, in-polish, photos, travel | country: bolivia | trackback | 1 comment »

opowiadam

Po pierwsze: w Radiu WNET opowiedziałem o Boliwii. Jest nagranie, można słuchać.

Po drugie: opowiem o Boliwii na żywo w Gdyni, już w czwartek, 11 października o 18stej w Gdyńskim Akwarium (tam na końcu tego skweru co statki cumują), wstęp od falochronu, bezpłatnie of course.

posted in bullshit, in-polish, travel | country: bolivia, poland | trackback | 1 comment »

I’ve been on that train before. But I’ll take it one more time. To hang my hat at home.

Tam gdzie spotykają się pustynne drogi. Tam gdzie skały rozbijają potęgę oceanów. Na końcu świata i dalej. By wrócić.

Widziałem biedę. Widziałem bogactwa. I wszystko co pośrodku. Te same pytania, obojętnie czy to indianin mający 3 krowy na środku pustkowia, czy też ranczer, który klimatyzowanym jeepem objeżdża swe tereny. Te same pytania.

Mijane za oknem stacje. Mieściny, o których nikt nie słyszał. Zakurzone wioski.

Ile razy można zaczynać od nowa. Ile razy można się żegnać? Ile razy zakładać ciężkie buty?

Czy to się dzieje naprawdę?

To strach przed powrotem do domu, w którym Ciebie mogłoby nie być. To strach przed samym sobą, przed otworzeniem się, przed wybraniem własnej ścieżki.

Jak wam mogę cokolwiek o tym opowiedzieć. O tym co działo się przez te wszystkie lata, gdy mnie nie było. Jak bardzo tego potrzebowałem. Jak ciężko było zrobić to wszytko co zrobiłem. O najtrudniejszej drodze przez pustynię.

I ja też. Czy będę potrafił was zrozumieć. Czy błysk w oku nie jest już zbyt odległy? Czy pęknie mi hartowane by iść przed siebie serce?

Wariaci traktowali mnie jak swojego. A i ja do nich lgnąłem, nie żeby naśladować, lecz żeby wyrobić sobie własną opinię. I spróbować zostać jednym z nich.

Nie idź za mną. Wydreptaj własne ślady.

“Kochał to co robił” – tak mówi się o wariatach. Ale naprawdę niewielu rozumie co to znaczy. Jak bardzo trzeba się temu oddać. Jak dużo poświęcić.

Pielgrzymi pijący wino! Pomyleńcy, co sypiacie 200 dni w roku w namiocie! Utajeni marzyciele! Wracam (choć tylko na chwilę). Czy jest tam ktoś?

posted in bullshit, in-polish, photos | country: bolivia | trackback | 2 comments »

kącik kulinarny

[Tarija, Bolivia. grudzień 2011]

Dziś w kąciku kulinarnym stek z winem. Dalszy komentarz zbędny.

Czekam na ohy i ahy w komentarzach.

posted in bullshit, in-polish, photos | country: bolivia | trackback | 3 comments »

The Strongest (La Paz) vs San José (Oruro) [2 -1]

The Strongest Bicampeon!

posted in bullshit, photos, postcards, travel | country: bolivia | trackback | 2 comments »

i don’t believe i’m coming back

Dziś rano na kalendarz spojrzałem i
I w tym momencie przypomniało się mi
Że dzisiaj jest już pierwszy
Trzeba kupić nowy bilet
Bilet
Znów na Bankowy trzeba udać się i
W kolejce spędzić godziny trzy
Zakładam spodnie
Zamykam drzwi i jadę po bilet
Bilet
Możesz wierzyć albo nie wierzyć mi
W tramwaju z numerem trzydzieści trzy
Siedziałem grzecznie z tyłu
Gdy kanar nagle krzyknął “BILET”
Bilet
Oszołominy odwróciłem się i
I w tym momencie kolorowe me sny
Spełniły się gdy pokazałem mu swój nowy bilet
REF:
Bilet, bilet, bilet, bilet
Piękny, kolorowy bilet
Może być ulgowy może być życiowy lub jednorazowy
Z hologramem nowym
Mój
x2
Mam swoje miasto jak ty
A w nim swoich ludzi ojeeee
REF: x3
Bilet bilet…[Ztvorki / Bilet]

http://kukus.wrzuta.pl/audio/8rkJ7ORwvC2/ztvorki_-_bilet

W Polsce 21 września – 21 oktubra. w planach 3miasto, Warszawka, Krak

Przy tej okazji, chciałem opieprzyć swoich znajomych, że mimo, że siedzę tu ponad 3 lata, to tak niewielu z nich chciało mnie odwiedzić. Zamiast tego rodzili dzieci, wymieniali samochody i jeździli na Majorkę. Wstyd mi za Was!

Jeżeli ktoś chce zaprosić mnie na prelekcje na tematy życiowe, to moja odpowiedź brzmi: daj mi majka, miejsce i wpuszczaj ludzi.

Boję się, że pęknie mi serce.

posted in bullshit, in-polish, photos, travel | country: bolivia, poland | trackback | 3 comments »

w szpitalu

posted in in-polish, photos, travel | country: bolivia | trackback | 1 comment »

benzyny znowu nie dowieźli

posted in photos, travel | trackback | no comments »

zadzwoń do mnie!

posted in photos, travel | country: bolivia | trackback | 1 comment »

meanwhile in la paz

posted in photos | country: bolivia | trackback | no comments »

dawali czasem czadu, czyli w trampkach przez pustynię

Przypominam o fotografii cholity z browarem w słusznej sprawie.

[making of cholita]

posted in in-polish, photos, travel | trackback | no comments »

w słusznej sprawie

Na peron4 nie pisuję, bo moje teksty nie spełniają ich wysokich norm jakościowych i obyczajowych. Ale znamy się i od czasu do czasu pozdrawiamy. Poza tym podsyłają mi od czasu do czasu takich co dla nich pisują.

No ale w słusznej sprawie się z nimi zbratałem i wystawiam powyższe zdjęcie na aukcję charytatywną. Zdjęcie wyślę z Boliwii z kilkoma słowami pozdrowienia.

Szczytna idea to pomoc szkole w Jharkot w Nepalu. A licytacja już teraz przebiega całkiem nieźle. :)

Dzięki za udział w akcji!

posted in important, in-polish, photos, travel | country: bolivia | trackback | no comments »

where do you see yourself in 10 years?

In 10 years I see myself, as a guy who has it all figured out. A guy who’s seen it all from all different perspectives. A guy who made it all the way to the tops’ top. A guy like no other. Smart, successful, often cynical. The guy you don’t argue with. The guy who knows the shit. The guy who figured out the game and played it a nasty way. The guy with a long history of failures. The guy who tried many times and finally succeed. That’s me, fuckers. And who are you?

A tymczasem włamaliśmy się(?) na dach biura. Szykujemy przyczółek. Granatniki, ciężkie karabiny maszynowe, lornetki, paczki z chrupkami.Czas pokazać wszystkim kto ma najlepszy skuter w mieście.

posted in bullshit, in-english, in-polish, photos | trackback | 2 comments »

weekend w Quime

Hostal Rancho Colibri in Quime, Bolivia, the best place to stay.

posted in photos, travel | country: bolivia | trackback | no comments »

s/la/r/ kulawa prawda

Jesteśmy dziećmi rodziców ze straconego pokolenia. 50 lat komunizmu i okupacji radzieckiej wyssaliśmy z mlekiem matki. Cerowane skarpetki i łaty na spodniach. Zamknięci w bloku wschodnim. Wychowani na Stasiu i Nel, i Tomku co miał strzelbę i buszował gdzieś po stepach z kowbojami i indianami.

I nagle, bęc, zmiana, możemy pożeglować w którymkolwiek kierunku, granice są otwarte, stoi otworem szeroki Świat.

Stąd i młodzi podróżujący Polacy mają namaszczenie do podróżowania. Niektórzy nieśmiało na Ibizę, do Egiptu, czy na Teneryfy. A inni na całego, w te najdalsze zakątki. Z dużymi aparatami i blogami w Internecie, bo przecież robią coś, o czym nikt w Polsce nie śnił 20 lat temu. By łapać te chwile, zobaczyć, poczuć, jaki jest naprawdę ten Wielki Świat.

Są tacy, co wyruszają na długie miesiące. Wyrywają się z tego co trzeba i wypada robić w życiu. A Polska za dziecka przygotowała ich dobrze na taką szansę (obozy harcerskie, czy gorąca herbata w schronisku w Beskidach, Gorcach i Bieszczadach). Polak nie zginie nigdzie, Polak prześpi się bez wstydu w namiocie przy stacji na autostradzie, Polak rozpali ogień na stepie pod rozgwieżdżonym niebem. Polak nauczy się przynajmniej paru słów (“Ile to kosztuje?”) w każdym języku świata.

Żeby coś poczuć, zmarznąć do szpiku kości, powąchać, zjeść, usłyszeć. Coś odkryć, znaleźć, położyć na czymś rękę.

I są tacy, którzy to robią, jedni lepiej niż inni, z innych powodów, ale po swojemu. I to się liczy.

Bartka i Martę poznałem u siebie, w La Paz. “Ona – nigdy nie przestaje się uśmiechać, on swoim inteligentym poczuciem humoru przesiąkniętym sarkazmem czynnie jej w tym pomaga.”. Nawet pomagali nam w przeprowadzce do naszego pierwszego wspólnego mieszkania (i byli świadkami katolickiego rytuału, który odprawiła babcia Gabichy, który prawdopodobnie był domowym ożenkiem, ale dotychczas nie wiemy). Akurat trafiłem na moment, kiedy Marta po raz drugi złamała nogę, co nie przeszkodziło jej się uśmiechać i kuśtykać o kulach po stromych ulicach Miasta w Wielkiej Dolinie. 100% pozytywnego wrażenia i 30 punktów za technikę.

Wydali książkę. Co więcej, podarowali mi ją (a nawet na stronie 318 Ambasadora wspomnieli). Niestety bez dedykacji, ale co tam, nadrobi się kiedyś przy piwku. Książka dobra jest, bo oni pięknie podróżowali. Bardzo po swojemu, raz po raz uciekając z przetartych ścieżek. Nawet jeśli, byłeś jednym ze szcześliwców, którzy kiedyś też przez wiele miesięcy mieli okazję żyć w drodze, to wciąż czytając tę książkę co jakiś czas wzdychasz “ehhhh”, czasem się uśmiechasz, a czasem wzruszasz. Bo oni zrobili to tak jak należy. Rozkminili system. Podróżowali bardzo blisko ziemi z buta, na kolejnych kupowanych w różnych krajach środkach transportu. Bez ściemy, bez koloryzowania.

To dobra książka o podróżowaniu. Mam nadzieję, że natchnie wielu młodych wspaniałych ludzi, by robić to w ten właśnie sposób. Po swojemu. Szukając własnego szczęscia. By pójść jeszcze dalej.

Jedyne czego mi w tej książce brakuje, to odrobiny intymności. Bo to nie jest tak, że w podróży cały czas chodzisz z otwartą z zachwytu gębą. Dużo się dzieje poza tym. Dużo codzienności, nauki, myśli w głowie, gdy jedziesz szturem na motorze. Dużo zderzeń z tym co można i trzeba, komu się ukłonić, a komu pokazać środkowy palec. Ta strefa intymna jest w książce ledwie muśnięta. Ja chciałbym mieć w to wgląd. Ja chciałbym poza częścią o podróżowaniu przynajmniej rozdział o mądrościach życiowych w stylu Beaty Pawlikowskiej (hłehłe). No ale pewnie za dużo wymagam, bo to w końcu książka o podróżowaniu ma być, a nie o pieleniu ogródków.

I jeszcze jedno co mnie uderzyło. Książka jest pięknie wydana (mimo, że drukowana w Inowrocławiu). Super zdjęcia. A okładkę zaprojektował Najlepszy Ilustrator w Polsce wraz ze swoją równie utalentowaną babą.

Książkę z autografem możecie nabyć bezpośrednio od autoróów na Przystanku Bieszczady. I kto wie, może dla kogoś będzie to takie spotkanie jak moje kiedyś z Kingą, gdy kupiłem od Niej książkę. Może ktoś kto zobaczy ich, przeczyta, to uwierzy, że da się i też wyruszy i za 20 lat odwiedzi mnie w La Paz. :)

PS. Ja też jakiś czas temu zrobiłem retrospekcję tego co zostaje w głowie po takiej podróży. Kiedyś Wam pokażę, jak tylko dorwę się do jakiegoś skanera.

posted in bullshit, in-polish, travel | country: nowhere | trackback | no comments »

pojeździłem ostatnio

Luis w odwiedzinach, Quime, Cochabamba, La Paz, tzw. Death Road, Coroico

posted in photos | country: bolivia | trackback | 3 comments »

i’ve heard you’re turning into stone

Altiplano to magiczna kraina. To sucha ogromna równina na ponad 4000 m n.p.m. Tam życie zawsze było ciężkie. Właściwie, to kto chciałby tam dobrowolnie mieszkać? Zawsze zimno, zawsze sucho, mało co rośnie, mało co tam żyje. Kilka zakurzonych miasteczek, domy z błotnych cegieł, długie i proste drogi. Ludzie stamtąd są surowi i twardzi. Zwierzęta chude i brudne.

Przysmakiem Altiplano jest Charquekan, proste danie składające się z suszonego mięsa, ziemniaków, dużych ziaren kukurydzy, jajka i kawałka sera.

posted in bullshit, in-polish, travel, u nas w boliwii | country: bolivia | trackback | no comments »

czasem taki anioł samotny zapomni dokąd ma lecieć i wtedy całe Bieszczady mają szaloną uciechę

Pytają mnie ile tu jeszcze planuję zostać. Niemal codziennie mnie pytają. A ja nie wiem. I trochę się boję. Bo każdego dnia więcej we mnie wariata.

więcej o tym panu

posted in bullshit, in-polish, photos, travel | country: bolivia | trackback | no comments »

wali się świat jak dobrze że nie mój

piszą do mnie. różni do mnie piszą.

“chciałbym zrobić coś ze swoim życiem, ale nie mam jaj”

“hej, nie znam cię, ale będę za 2 tygodnie w La Paz, może się spotkamy”

“szymek, my też tęsknimy jak cholera jasna”

“mamy 94 lata, jesteśmy z żoną na emeryturze i chcemy zmienić kraj na tańszy. nie wie pan jakie są ceny nieruchomości w peru?”

“jesteśmy nowym serwisem o podróżach, chcemy mieć więcej czytelników niż peron, może jesteś zainteresowany współpracą? w zamian wrzucimy twój tekst na naszą stronę”

“ps. fajne zdjęcia”

“wpis, który ostatnio wrzuciłeś bardzo przypomina mi to co pisałeś w 2008 pracując w korporacji, czy czujesz się podobnie zdołowany i twoje życie nadal nie ma sensu?”

A niech se piszą.

posted in bullshit, in-polish, photos | country: bolivia | trackback | 1 comment »

curva peligrosa*

Mylisz się, jeśli myślisz, że było mi łatwo. Zamknąć, spakować, wyjechać, przestać płacić podatki. Iść samemu, oglądać, zwiedzać, poznawać, mieć motywację. Poznać, pokochać, polubić. Nauczyć, posmakować, przyzwyczaić. Zostać.

Uwaga! Ciężkie maszyny pracują na drodze. A poza tym wybuchy.

* niebezpieczny zakręt

posted in bullshit, in-polish, photos, postcards | country: bolivia | trackback | no comments »

you had me at hello

znowu zakładasz śmieszne swetry
a ja patrzę na to i się śmieję

wciąż jesteś zagadką

posted in bullshit, in-polish, photos, travel | country: bolivia | trackback | no comments »

la cumbre

Do gór trzeba mieć szacunek. Ośnieżone przez cały rok szczyty są symbolem potęgi natury.

Prawie każda wycieczka za miasto to otarcie się o ich potęgę. Przełęcze na prawie 5000 m n.p.m. to obowiązkowy przystanek. W wietrze i zimnie skrapia się ziemię spirytusem. Żeby podróż przebiegła pomyślnie.

posted in bullshit, in-polish, photos, postcards | country: bolivia | trackback | no comments »

on the weekends we try to get our share of excitement and of fresh air

Zakurzone miasteczka gdzieś na skraju cywilizacji. Bez zasięgu. Wolę was niż wszystkie złote tarasy i wiszące ogrody.

posted in bullshit, in-polish, photos, postcards | country: bolivia | trackback | no comments »

zderzenia ze światem

To zaczyna się wcześnie. Te ciągłe zderzenia ze światem. Zderzenia z dziwnym, niezrozumiałym, obcym.

Gdy jesteś dzieckiem wszystko postrzegasz w ten sposób. Każda sytuacja jest nowa, każda osoba jest zagadką.

Potem to zanika. Zachowania, charaktery i sytuacje stają się bardziej znane i zrozumiałe. Zaczynasz w tej wielkiej układance dostrzegać wzory, schematy, powtarzające się koncepty.

Z czasem zanika chęć poznawania.

posted in bullshit, in-polish, photos, postcards | country: bolivia | trackback | no comments »

Kosmito

@demotywatory.pl

Update 2012-04-28: no to mogę dopisać do CV: “demot na głównej”! dzięki! :)

posted in bullshit, in-polish, photos | country: bolivia | trackback | no comments »