portretowo
Sunday, October 5th, 2008[Beijing, China]
this must be your lucky day
Sunday, October 5th, 2008
i can’t breathe with these words in my mouth, but i’m not going to say them, yeah, i’ve made that mistake before
Saturday, October 4th, 2008
[Beijing, China]
Już chyba tydzień siedzę w Pekinie. Śpię w 6-osobowym dormitory room w hostelu, gdy przychodzę do pokoju (zwykle około 4tej rano) ludzie już śpią, gdy się budzę (o 11stej) nikogo już nie ma. W hostelowym barze poznałem odpowiednich ludzi – grupa fotografów/artystów wracająca z festiwalu fotograficznego w Pingyao. Nie zwiedziłem jeszcze żadnego z turystycznych spotów, ale za to pojeździłem metrem, poszwędałem się po Hutongach – wąskich, uliczkach, pomiędzy małymi mieszkalnymi klitkami i fabrykami. Spędziłem jeden dzień fotografując z Angeliką, która nauczyła mnie sporo o robieniu portretów. Spędziłem też dużo czasu z Donem, który małą cyfrówką fotografuje uliczne sceny, których nie dostrzega nikt inny, bawi się. Wspólne obiady, piwka w hotelowej knajpie, rozmowy, poznawanie ludzi… Właściwi ludzie, przyjemnie i pożytecznie spędzony czas. I sporo niezłych fotek.
A w poniedziałek przyjeżdża Tomski.
hostel life
Tuesday, September 30th, 2008[Beijing, China]
[update 2008-09-02: Ziewający Pan to Don Emery, artysta, a Pani obok (z kuflem) to Angelika Morawska, fotograf, oboje wracali z festiwalu fotograficznego w Pingayo. Napiliśmy się piwka nie raz, pokazywaliśmy nawzajem zdjęcia, a z Panią Angeliką nawet fociliśmy razem nocny Pekin.]
fighting for a chance, i know now, this is who i really am
Monday, September 29th, 2008[2008-09-13/15 – Shangri-La (Zhongdian), China]
Shangri-La, miejsce gdzie poczułem powiew Tybetu, dałem się oczarować tybetańskiej muzyce, uczestniczyłem w święcie pełni księżyca.
weeks are slow, days drag on, even practice and parties seem long, but i found myself going, i guess there’s nothing to do, oh well
Friday, September 26th, 2008[2008-09-09 – Baisha, China]
in a place that don’t know my name
Friday, September 26th, 2008[Chengdu, China]
Ostrzegali mnie od początku, że będzie ciężki tydzień, że Chińczycy mają wolne, że około 60 mln z nich wyrusza wtedy w drogę, że tłok, że bilety, że zaplanować. Następny tydzień. Ale już miałem przedsmak. Stacja kolejowa otoczona barierkami i kordonem policji. Plac przed stacją wypełniony ludźmi – wpuszczają na teren stacji tuż przed odjazdem. Pięciogodzinne opóźnienie pociągu. Pośród walizek, tobołków, zalegających ciał jeden białas z aparatem. Standardowo, na początku wielka sensacja, a potem, jak już okazało się, że obcy jest w dokładnie takiej samej sytuacji jak wszyscy już było ok. Czasem lepiej się wyróżniać, bo oto 200 par oczu pilnuje ci bagażu… A pani policjant próbowała powiedzieć mi, że na stacji nie można robić zdjęć, ale nie znaleźliśmy wspólnego języka – odpuściliśmy oboje.
Dziś Xian, a pojutrze już Pekin, tam prawdopodobnie przeczekam.
one thing I can never do, i can’t believe in me for you
Wednesday, September 24th, 2008[Emei Mountain, China]
Dosyć szybko przekonuję się, że samotny trekking w chmurze w 30 stopniowym upale nie jest czymś, co lubię robić. No dobra, 5h wspinałem się po tych schodach. Ale w końcu odpuściłem, zjechałem do wioski (taki Szczyrk), wyspałem się jak człowiek, pojadłem jak człowiek, a następnego dnia autobus i kolejka linowa na sam szczyt i do widzenia. Cóż niech sobie niektórzy wolą 4 dni w chmurze, w pocie, w zapchlonych łóżkach, nie ja.
i look for a corner or a quieter room
Friday, September 19th, 2008[Jade Dragon Snow Mountain, China]
To był chyba najgorszy dzień ze wszystkich. Zorganizowana wycieczka z chińskimi turystami. Nikt nie mówił po angielsku, traktowali mnie jak zwierzę/idiotę, musiałem czekać i marnować czas, toteż “let’s go, go, go”, i góra szczelnie pokryta chmurą, chińscy turyści w wypożyczonych czerwonych kurtkach jak te pierdolone lemmingi, oczywiście okazywali radość z osiągnięcia 4000m drąc się wniebogłosy. Szkoda gadać.
on the stairs, she grabs my arm, says what’s up, where you been, is something wrong? i try to just smile and say everything’s fine
Friday, September 19th, 2008[2008-09-13 – Tiger Leaping Gorge, China]
snowflakes that kill
Thursday, September 18th, 2008[2008-09-10 – Lugu Lake, China]
Lugu Lake, gdzie piłem piwo Snowflake. A mój przyjaciel Tomek ma t-shirt z napisem “Snowflakes that kill”. W ten sposób zrozumiałem kolejny kawałek wszechświata.
[2008-09-19 – Zjechałem z gór (11h), następnie pociąg (9h) i jestem w Chengdu. Znowu ciepło, t-tshirt i sandały, that’s better. Jak widać mam laga w zdjęciach.]
chicken is very impotant
Thursday, September 18th, 2008For four days I was travelling with Vanessa and Bessie, two girls from Hong Kong. I met them when I took a trip to Snow Mountain nearby Lijiang. The trip was a total disaster for me – waking up early, being stuck with stupid Chinese tourists, wasting time waiting, then being forced to hurry up, hearing them shouting, etc. With the girls We travelled to the Lugu Lake and Shangrila. We quickly found out that even though we don’t have common backgrounds, culture, physical apperance (tiny people), but we share one thing – the level of craziness. So we had lots of fun, joking all the time about Chinese tourists (Checkie Chan clones – remember the famous scene from the Family Guy?), we disputed which is more important love or chicken (“chicken is very impotant” – repeated over and over with an Indian accent), I called them “tiny” (160 cms), they called me “giant”. My gosh, I had such a good time!
tyle wspólnego co z samochodami, drogimi, czyli nic
Monday, September 15th, 2008
Takie kwiatki można znaleźć przechadzając się pomiędzy domkami wokół klasztoru buddyjskiego w Shangrila.
najbardziej mnie teraz wkurwia u młodzieży to, że już więcej do niej nie należę
Monday, September 15th, 2008[Lijiang, China]
Wszystkie przewodniki mówią o Lijiang, że jego stare miasto to labirynt kamiennych uliczek, w których łatwo się zgubić. Po tygodniu tam znałem każdą z nich, miałem ulubione miejsca z lokalnym i zachodnim jedzeniem, ulubiony spożywczy, gdzie sprzedawca cieszył się na mój widok, uliczni muzycy zaczęli mnie rozpoznawać, a ekspaci zaczęli powoli wciągać mnie do swojej społeczności. A to może oznaczać tylko jedno – czas ruszyć tyłek w inne miejsce.
[2008-09-16 – Jestem w Zhongdian (Shangrila) na ponad 3000 m, powiewa zapachem Tybetu, ale nie pakuję się tam, jadę dalej na północ.]
well i’m sure that i could be a movie star if i could get out of this place
Sunday, September 14th, 2008
droga na hel
Tuesday, September 9th, 2008
Przyjechałem z Dali do Lijiang… 6 dni temu. Uciekłem przed złą pogodą, ale tu wcale pogoda nie lepsza. No ale jakoś zasiedziałem się, bo ileż można uciekać przed niepogodą. Tym bardziej, że zamieszkałem w guest house’ie prowadzonym przez dziewczę, które zwie się Joy – “Enjoy Inn”. Poza tym przeziębienie, deszcze i chwilowy spadek motywacji do przemieszczania się. Jeszcze trochę pokręcę się po okolicy. Zdjęcia później.
you may be offended and you may be afraid but don’t walk away don’t walk away
Sunday, September 7th, 2008[2008-09-02 – 2008-09-03 – Dali, China]
Wokół piękne góry, ale pogoda nie sprzyja. Opuszczam Dali po 2 dniach. Zimno i pada.
Photos of the streets of Dali and and the Three Pagodas and Chong Sheng Temple.
dowcip o gąsce balbince
Saturday, September 6th, 2008czasem cięższe miewam dni
czasem przytłacza
czasem za dużo
ludzi pokazujących palcem
śmiejących się
sprzedających
pocztówki, mapy, haszysz, sex with a lady
i nie ma do kogo zażartować
przejść obok
sprawić żeby spłynęło
i nie ma magicznego puszku
który otula do snu
i znika wszystkie problemy
no dobra, trochę mnie poniosło z tym zdjęciem :-)
nie przykładaj linijki do marzeń
Thursday, September 4th, 2008[2008-08-31 – 2008-09-01 – Kunming, China]
Dziwny jest ten chiński modern-komunizm. W tym kraju wszechobecnych podróbek w centrum miasta stoją kolorowe butiki: Armani, Louis Vuitton, itp., gdzie sprzedawców jest więcej niż klientów, gdzie parkingowych jest więcej niż miejsc do parkowania, gdzie ochroniarze noszą białe rękawiczki. Ale wsiadasz w jeden autobus, jedziesz do końca linii, wsiadasz w drugi autobus i już jesteś w innym szarym świecie. Szare drogi, budynki, ludzie. Na szczęscie kawałek dalej zaczyna się zieleń.
W parku dzieją się rzeczy zaiste magiczne. Ludzie przynoszą instrumenty, grają, śpiewają, tańczą z wahlarzami. Albo grupki tańczące wspólnie, starzy i młodzi, do muzyki puszczanej z magnetofonów, tańce bardziej wyrafinowane lub w wężyka.
– Is Poland a public country?
– Well… No, it used to be, but it’s not anymore.
but i just feel free and a little bit empty
Friday, August 29th, 2008[2008-08-25 – 2008-08-29 – Yangshuo, China]
5 godzin mija zanim autokar wyjeżdża ze strefy zurbanizowanej wokół Shenzhen. Miasta, fabryki, bloki… Oczywiście nie dogadałem się ile będzie trwała podróż, myślałem, że 7-9 godzin, a okazuje się, że 14. Na szczęście autobus był sypialny. W środku nocy (znowu) przyjeżdżam do Yangshuo. Czas na odrobinę luksusu, single room, z klimą, łazienką, tv, dvd za 6 euro, a co tam, będę zaciskał pasa w droższych krajach.
Pierwsze wrażenia z Chin. Chińczycy krzyczą, mlaszczą, siorbają, plują, bekają. Mężczyźni mają brzydki zwyczaj podwijania t-shitrów na ulicy i odsłaniania brzuchów. Moje poczucie estetyki wystawione jest na ciężką próbę. Poza tym jest mało zachodnich turystów (w porównaniu z Tajlandią). Jest za to masa chińskich turystów, którzy skwapliwie zwiedzają wszystkie atrakcje.
Wokół Yangshuo nieziemskie widoki na świat. Daję sobie wycisk na rowerze, wdrapuję się na Moon Hill, objeżdżam okoliczne wioski. Wiatr we włosach, muzyka w uszach i morze potu.
Wybrałem się na spektakl “Impression on Sanjie Liu“. Teatr, gdzie rzeka służy za scenę, setki aktorów, kostiumy, światła, łodzie, konstrukcje. Chińska legenda opowiedziana śpiewem. Mięknę.
Jadę też oglądać tarasy ryżowe. Ładne.
Poza tym przygody – pęknięta opona w autobusie, kurczak pieczony w piecu we wkładzie z bambusa, podawany razem z pazurami. Zdobywam kolejne stopnie wtajemniczenia w jedzeniu pałeczkami: łapanie pojedynczych kawałków, chwytanie kawałków z ust (kurczak z kością), łapanie wielu przedmiotów jednocześnie…
a mnie w piersiach mocno będzie biło
Friday, August 29th, 2008[2008-08-24 – Shenzhen, China]
Z 24-godzinnym opóźnieniem (tajfun, loty odwołane) przybywam do Shenzhen, miasta w najbogatszej prowincji Chin, tuż przy Hong Kongu, ale po “chińskiej” stronie. Wielkie miasto, 10 mln mieszkańców. Drogie hotele, palmy, wieżowce i trzy parki rozrywki. Wybieram się do jednego z nich “Window of the World”. Skurczybyki zbudowali sobie wieżę Eiffla, piramidy, co więcej, sprowadzili sobie białe dziewczęta (te topowe), żeby wywijały nóżkami przed chińskimi turystami. Mają rozmach…
Poza tym standardowe “podróżnicze” przygody – nocne jazdy taksówkami (sprawnie i uczciwie, chociaż zero angielskiego), okazuje się, że youth hostel z Lonely Planet zlikwidowali 3 lata temu i w jego miejscu otworzyli zwykły hotel, ale ustalenie tego faktu zajęło mi ze 2h w środku nocy.
