it’s growing in me
2016-05-27 – 00:15It’s time to move on, to leave the unfinished shit behind and start a new project, something I will fully believe in, something fresh, something creative and something beautiful. It’s growing in me. It’s coming.
when I’m wiser when I’m older
2016-03-02 – 00:36
Dorastanie to moment, gdy zaczynasz rozumieć, że nie kontrolujesz wszechświata.
To moment gdy przestajesz potrafić szczerze i z głębi serca płakać.
Gdy płacz totalny dziecka, które się przewróciło jest Tobie obcy. Płacz tak głęboki, że świat przestaje się kręcić. Płacz który zgina Cię w pół na kolanach.
Z tego się wyrasta.
Gdy nie pozwalasz sobie ani na chwilę zwariować.
Zawsze miałem problemy, żeby wejść do nowej piaskownicy z nowymi dziećmi. Być może z tego wynika mój strach przed uchodźcami. Bo to dzieci SBków.
Obrona zabawek przeradza się w nienawiść do uchodźców.
W okresie dorastania zdarzają się ataki demonów.
Dorastanie to moment gdy zaczynasz bać się wspiąć na drzewo albo na bardzo wysoką drabinę. Nie mówiąc już o strachu przed spadaniem. A przecież kiedyś nie było zbyt wysokich drzew.
Dorastanie to wyolbrzymianie problemów dzieciństwa.
Dorastanie to moment, gdy przestajesz wierzyć, że możesz kopniakiem otworzyć każde drzwi.
Pozdrawiam z Hiszpanii.
it all started with a little kiss
2015-07-22 – 21:23
Nie wiem jak to wygląda u Was, ale u mnie każdy dzień to wielki wysiłek. Każdego dnia staczam bitwę z tym co trudne i niewykonalne, i staram się sprzedać to jako łatwe i proste w użyciu. Zawsze jest więcej zadań niż czasu, zawsze ktoś czegoś ode mnie nie dostanie. Czuję się jakby to była walka o przetrwanie. O utrzymanie się w dobrym pracowym układzie, o utrzymanie zdrowego związku, oto by mieć miejsce, które nazywa się domem. Jedną z zasad tego bloga było unikanie narzekania. Nie narzekam. Każdego dnia jesteśmy wdzięczni za to co mamy. Każdego dnia wspieramy się i utwierdzamy w przekonaniu, że damy radę, przetrwamy, że jeszcze przed nami dużo przygód. Jest stres, ale świat nie wali nam się na głowy. Jest spinka, ale to po to, żeby potem było lepiej.
W USA Syfilis a w Germanii truskawki i krasnale.
trudno nauczyć starego psa nowych sztuczek
2015-03-28 – 03:44
Powrót do Europy to niezły szok kulturowy. Tyle wyborów na każdym kroku, tyle rzeczy o których trzeba wiedzieć, gdzie się zapisać, jak zapłacić, jak aktywować, tysiąc opcji, pakietów usług, tysiąc rodzajów mniej lub bardziej ekologicznego mleka, tysiąc rodzajów piwa do spróbowania.
Po dwóch miesiącach przeprowadzania się, pakowania, noszenia lodówek, walizek, pralek, ciało odmówiło posłuszeństwa i odpowiedziało bólem pleco-szyji. Zostało rozmasowane i zaleczone, ale fakt pozostaje, zmiana mieszkania, kontynentu, diety i wody, to często za dużo na raz. Na szczęście żona ta sama.
No ale w sumie poszło gładko i wylądowałem w miejscu, które wygląda, a raczej jest domem. Pozostały detale, detale są najgorsze. :)
Szok był i jest, no bo z wiekiem zmiany są coraz trudniejsze. Czasem masz ochotę zamknąć się w swojej bańce i nie wychodzić do świata, ale w końcu zwycięża chęć nauki, budowania, przecierania nowych ścieżek. Nowy system trzeba rozkminić i podkręcić pod siebie.
Stara praca zaliczyła obrót o 270 stopni i ewaluowała w zdalne wspomaganie instalacji i konfiguracji systemów w krajach arabskich. Będą wyjazdy do jakiś dziwnych miejsc.
Ludzie, z którymi Gabicha studiuje, to niezła mieszanka talentów z krajów trzeciego świata, którzy zostawili daleko rodziny, a nawet dzieci, by móc studiować w Alemanii. Wysoki koszt uzyskania przychodu, przyszli liderzy.
Tylny aparat w telefonie mi nie ostrzy, więc od teraz na blogu będą tylko selfie i makro.
It’s been so long since I’ve seen the ocean…I guess I should
2015-02-01 – 03:00Może właśnie takiej terapii potrzebujemy w tym momencie życia. Bo to wszystko zaczęło się robić zbyt poważne, zbyt monotonne, zbyt przewidywalne. Dom, praca i odreagowywanie w weekendy.
A mnie dużo kosztują. Bo nie stawiam łatwo czoła wyzwaniom. Ciężko jest być yes-man’em. Ciężko znaleźć balans pomiędzy pracą, a życiem, tym co by się chciało, a tym co można. Aż w w końcu popada się w rutynę, która mogłaby potrwać nawet i 20 lat. Dlatego zmiany są dobre. Ale zmiany tak drastyczne są trochę przerażające.
Początki są najfajniejsze. Momenty gdy czujesz mocniej, widzisz więcej. Gdy każdy produkt w supermarkecie jest obcy. Gdy musisz wydeptywać ścieżki. Odkrywać, poznawać, zwiedzać. Nowa ławka w nowym parku. Nowa brama. Nowi ludzie.
Pakuję 5 lat życia w kartony. Z limitem 46 kg plus podręczny zaczynam od nowa w Niemczech. W pierwszych dniach marca wsiądę w samolot i drugi, i trzeci, a potem w pociąg. Ona już tam jest. Z tego co mieliśmy w Boliwii musimy wybrać to co najlepsze, dostosować do nowych warunków atmosferycznych i jeszcze raz próbować rozgrywać nowe rozdania. Dzień za dniem. Nieprzewidywalnie.
No bo jak się gdzieś zasiedzisz, to potem trudno wyjechać czasem.
sprzedaję przygodę
2015-01-12 – 23:31
jakie to jest wyzwolenie
2015-01-11 – 00:22Bardzo nieśmiało. Spod warstw gruzu i lodu. Wybudzam się. Czuję, że wiem o co chodzi. Czuję, że wiem w co gram.
A wszechświat znowu mi pomaga. Że w tej grze tak a nie inaczej jest.
Wypuścić z siebie trochę tych emocji. Zawrzeć ten jesienny pakt.
A przede wszystkim zaprosić wszystkich gości. I wyprawić tę parę młodą w.
Na seans zaprasza Piotr Spigiel.
